SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna im. dr. Władysława Biegańskiego w Częstochowie

Kontrast:

Czcionka:

389367

Książka

W koszyku

oceń

Oberki do końca świata / Wit Szostak. - Warszawa : Powergraph, 2014. - 283, [3] strony ; 22 cm.

(KontraPunkty)

Autor

Szostak Wit (1976- ) Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Gatunek

Powieść obyczajowa

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Filia nr 1 (ul. Aleja Niepodległości 11)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-1/-9 (1 egz.)

Filia nr 7 (ul. Aleja Pokoju 15/17)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 82-1/-9 (1 egz.)

Filia nr 13 (ul. Mireckiego 28)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-1/-9 (1 egz.)

Recenzje:

Wit Szostak jest dla mnie ODKRYCIEM tego roku. Niebywałym pisarzem z naszego rodzimego ogródka. Swojakiem. Kimś tak bliskim, jak kapota. To ktoś, kto pisze i czaruje. Pisze i roztacza magię, która łapie i włada czytelnikiem. Włada i otumania po części. Bo wraz z otwarciem ksiązki na własną odpowiedzialność wkraczasz w świat, jaki Szostak przed tobą roztacza. I chcesz w tym świecie być jak najdłużej, bo czujesz niewiarygodną bliskość tego "nowego czegoś". (...) Jesteś otumaniona, ale i zachwycona. Zauroczona tym, co wiruje wokół ciebie. Dajesz się ponieść i nie boisz się tego.
Tak jest po części z OBERKAMI.
Czytanie ich było dla mnie kosztowną emocjonalnie przyjemnością. Nie mogłam się od tej ksiązki oderwać, nie mogłam o niej zapomnieć, wymazać jej z głowy. Nie mogłam jej czytać obojętnie. Czytanie było rozkoszą, ale i bólem. Muzyka mną zawładnęła. Losy Wichrów i ich dole i niedole. Ich smutki stały się moimi. Ich trwogi, odchodzenie, przemijanie...Wszystko zostawiło we mnie trwały ślad. Dałam się jednocześnie ponieść oberkowym historiom. Smutkom bębnów, skrzypiec.Diabłom mieszkającym w starych wierzbach, Rzeczom, które się prosiły o uwagę. Domom, które w samotności przesuwały się do lasów, uciekały od ludzi.
Rokiciny, tu się wszystko rodzi i zapętla. Tu zaczarowany czas nie wchodzi. Mija Rokiciny i Kapliczkę Świętego Antoniego z jednej strony, Figurkę Frasobliwego Jezusa z drugiej. Czasem magia, czasem rzeczywistość. Tu mieszają się minuty i dni. Tu mieszkają Wichrowie. Kiedyś przyszedł z dala Maciej i się tu osiedlił. Teraz jest wnuk, Józef. A każdy z nich to oberkowy muzyk. Grajek. Bo oberki to pokoleniowa scheda. Grał dziad, ojciec, teraz wnuki i one dalej przekażą? Ale czy będzie komu? Czy aby oberkowych dźwięków w pewnym momencie życia Józka nie należy zaprzestać? Czy one nie stają się przepowiednią samą w sobie?
Maria, Józefowa żona, Wichrowa.Ona też czuje, że oberki muszą odejść. Odejść, jak dusze bliskich spoczywających w grobach. Muszą wreszcie znaleźć odpocząć. Instrumenty się gubią gdzieś. Odchodzą wraz z duchami i nutami. Z taktami. Bo coś było, teraz tego nie ma. Umiera, czy się kurczy? Wichrowie kończą losy swe, oberki odchodzą. Te oberki niesione nisko, tuż przy samej ziemi, po trawie, ulatują wraz z wiatrem. Rozpływają się jak dawne Rokiciny, jak Wichry... I tylko Jezus Frasobliwy wraz ze św. Antonim tkwią na swoich miejscach patrząc na kolejne dni, które dniami z przeszłości już nie są.

MARC21

ISO 2709

Zestawienie liniowe

Indeks autorski

Indeks przedmiotowy

Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.

Nie pokazuj tego więcej

SOWA OPAC :: wersja 6.9.2 (2025-11-13)

Oprogramowanie dostarczone przez SOKRATES-software.

Wszelkie uwagi dotyczące oprogramowania prosimy zgłaszać w bibliotece.