SOWA OPAC : Biblioteka Publiczna im. dr. Władysława Biegańskiego w Częstochowie

Bardzo dobra książka, godna polecenia ! Zachwyca pod każdym względem. Początkowo trudna do przyjęcia forma narracji bez dialogów, wciąga czytelnika z każdym kolejnym zdaniem. Bardzo realistycznie przedstawione losy bohaterów na tle Polski w czasach PRLu, bez oceniania, bez komentowania epoki. Autentyzmu dodaje fakt, że autorka urodzona w Wałbrzychu, wśród tamtejszej ludności, realnie oddaje obraz i klimat miejsca. „Piaskowa Góra” to saga rodzinna przedstawiająca losy 3 pokoleń kobiet. (...)

Jak dla mnie - rewelacja, perełka! Historia trzech pokoleń kobiet, opisana w niezwykły sposób: jak wiele tam realizmu, codziennej brzydoty i ludzkich słabości, to tyle samo poetyckich porównań, gdzieś ze świata marzeń, lirycznych odniesień dających ogromne możliwości wyobrażeń. Cała książka to ciągła opowieść - brak dialogów, ale to takie swojskie wspominki. Miejscami p.Bator otwierała pozamykane od lat w mojej pamięci komóreczki ze wspomnieniami "tak było! (...)

Joanna Bator opisując losy czterech kobiet , Dominiki jej matki Jadwigi, oraz jej babć Haliny i Zofii stworzyła niezwykłą sagę, osadzoną w realiach Wałbrzycha z lat 70-tych, 80-tychi 90-tych, sięgającą do czasów wojny. Opowieść o losach tych kobiet, jest również spojrzeniem na Polskę tamtego okresu, historię powojennej Polski i na mentalność Polaków.
Atutem jest niewątpliwie język powieści. Prosty, bez upiększeń i różny w zależności od postaci. (...)

Wspaniała! Po jej przeczytaniu ma się ochotę na więcej

Jak napisać recenzję i opinię o książce, której czytanie wprawiało mnie w "wchodzenie w siebie"? Zanurzanie się w siebie? Siedziałam i nie mogłam potem wstać. Zamykałam książkę i o niej myślałam. Żyłam nią, a ona mną...
Jestem Jadzią Maślak i osiadłam na Piaskowej Górze, którą wokoło owiewa wiatr, i która jest czujnym okiem nad tymi, co poniżej. Jakby szczyt gwarantował dobrobyt, co nijak się ma do rzeczywistości i smutku jaki zamieszkał w każdej ze ścian wieżowca. (...)

Rewelacyjna, choć smutna... Szczególnie zwraca uwagę język powieści - nieprzezroczysty, korzystający z różnych konwencji i nawiązań.